ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

Μοίρας καθεστώτα

Παρασκευή Χαλκιά Λύκειο Κερατέας Ένα όµορφο πρωί Μια ηλιόλουστη µέρα Άνοιξη.. Χαµόγελα.. Γιορτή Για τους λίγους Για τα παιδιά των λίγων.. Ένα όµορφο πρωί Μια ηλιόλουστη µέρα Άνοιξη… ∆αγκωµένα χείλη Για τους πολλούς Για τα παιδιά των πολλών.. Ένα ανοιξιάτικο βράδυ Μήνυµα… ελπίδας Ανάσταση Για τους λίγους Για τα παιδιά λίγων.. Ένα ανοιξιάτικο βράδυ Μήνυµα… κενό Ανάσταση Για τους πολλούς Για τα παιδιά πολλών.. Ένα λαµπερό φεγγάρι Μια ζεστή νύχτα Ώρα χαλάρωσης Ησυχία.. Για τους λίγους Για τα παιδιά λίγων.. Ένα µατωµένο φεγγάρι Μια ζεστή νύχτα Ησυχία.. Για τους πολλούς Για τα παιδιά πολλών Μυρίζει… Άνοιξη Ένα νυχτολούλουδο άνοιξε Μύρισε! Γλυκιά µυρωδιά Για τους λίγους Για τους πολλούς Για τα παιδιά τους..

ΑΝΙΑΡΗ ΕΙΚΟΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΙΑ ΑΝΙΑΡΗ ΕΙΚΟΝΑ ΒΑΡΕΤΗ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΣ ΤΗΣ ΠΛΑΝΗΣ ΤΗΝ ΒΟΗ ΣΕ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΩ ΣΑ ΧΑΜΕΝΗ ΠΟΙΗΣΗ ΠΟΥ ΜΕ ΤΡΟΜΑΞΕΣ ΕΝΑ ΧΑΡΑΜΑ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΝΟΜΙΣΑ ΠΩΣ ΣΕ ΑΓΓΙΞΑ...  ΠΟΗΣΗ ΕΣΕΝΑ ΑΝΑΖΗΤΩ ΜΕΣΑ ΣΕ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΟΠΟΤΕ ΘΕΣ ΕΣΥ ΦΩΤΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΜΑΓΙΚΑ ΕΣΥ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙΣ  ΠΟΙΗΣΗ  ΕΣΥ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΕΚΕΙ  ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΣ  ΚΑΛΑ  ΚΡΥΜΜΕΝΗ  ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ  ΚΑΙ ΕΓΩ  ΨΑΧΝΩ ΣΕ ΝΑ ΒΡΩ  ΜΕΓΑ ΟΝΕΙΡΟ...  ΤΙΤΑΝΙΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ Ο ΑΔΙΑΚΟΠΟΣ ΑΥΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ  ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΝΙΑΡΗ ΕΙΚΟΝΑ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΒΑΡΕΤΗ  ΠΟΙΗΣΗ  ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΣΕ ΚΥΝΗΓΩ  ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ  ΠΡΟΣΠΑΘΩ  ΣΕ ΕΓΩ ΝΑ ΒΡΩ  ΜΑ ΕΣΥ ΠΑΝΤΑ ΚΡΥΒΕΣΑΙ  ΠΑΝΤΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΣΑΙ  ΚΑΙ  Η ΖΩΗ ΜΟΥ  ΜΙΑ ΑΝΙΑΡΗ ΕΙΚΟΝΑ ΒΑΡΕΤΗ  ΧΩΡΙΣ ΑΛΛΟ ΣΚΟΠΟ ΕΣΕΝΑ ΠΟΙΗΣΗ ΝΑ ΒΡΕΙ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΑΛΚΙΑ  

Η ΤΕΧΝΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΙΤΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΚΛΕΙΝΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΣΕ ΕΚΔΟΤΙΚΟΥΣ ΟΙΚΟΥΣ Η ΤΙΣ ΓΚΑΛΕΡΙ Η ΣΤΟΥΣ ΚΛΕΙΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΕΝΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΗ ΤΕΧΝΗ. ΣΤΡΑΤΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΧΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑΜΠΩΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΛΟΙΩΔΗ ΟΨΗ ΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ. ΤΟΤΕ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΡΗΧΑ, ΔΙΧΩΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ . Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΥΛΑΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΙΜΗ. ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ Η ΤΕΧΝΗ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΕΤΕ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΔΩΡΕΑΝ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΠΡΑΤΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΜΕ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΧΟΡΗΓΙΕΣ .Η ΤΕΧΝΗ ΕΙΝΑΙ ΙΣΟΔΥΝΑΜΗ ΜΕ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ. ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ .ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΟ ΨΗΛΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ. ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΚΑΤΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΝΑ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΟ ΕΔΩ ΤΟ BLOG . ΟΤΙ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ . 

Στεκόταν σιωπηλός, παγωμένος σαν ένα άψυχο άγαλμα, κρατώντας σφιχτά εκείνο το μικρό κόκκινο τετραδιάκι της. Το ποτάμι λίγο πιο κάτω ήταν ήρεμο και το κελάρυσμα του απαλό. Ο ήλιος έδυε εκείνη την ώρα και ο ουρανός είχε γεμίσει με αυτές τις μαγευτικές αποχρώσεις του κόκκινου και του μωβ. Όλα ήταν τόσο γαλήνια! Εκείνος όμως έκρυβε μέσα του μια καταιγίδα , έτοιμη να ξεσπάσει από στιγμή σε στιγμή . Ανάμεικτα συναισθήματα τον κυρίευαν. Όμως η  επιθυμία του να διαβάσει το τετραδιάκι της ήταν τόσο έντονη, που δεν έχασε καιρό μπήκε βιαστικά στο αμάξι του, ήξερε πως δεν είχε πολύ χρόνο, έπρεπε να προλάβει! Έφτασε στο σπίτι του, χωρίς να χάνει άλλον χρόνο κάθισε και προσπάθησε να ανοίξει το τετράδιο. Τα χέρια του έτρεμαν σαν τρέλα, οι χτύποι της καρδίας του ακουγόντουσαν  τόσο γρήγοροι, έντονοι. Μέσα από αυτό το τετράδιο την είχε μαζί του. Εκεί μέσα υπήρχαν όλες οι σκέψεις της, όλα τα συναισθήματα που ένιωθε, όλη η ζωή της. Πήρε δύο βαθιές ανάσες και ξεκίνησε… «Αγαπητό ημερολόγιο, Σήμερα έκλει

Αυτό το blog  δημιουργήθηκε για την ανάρτηση διηγημάτων που δεν έχουν την ευκαιρία να δημοσιευτούν και να διαβαστούν από πολύ κόσμο. Μέσα από αυτό θα μπορέσετε να δείτε το διήγημα σας δημοσιευμένο. Θα μπορέσετε να ανταλλάξετε ιδέες . Να σας πω την αλήθεια , εγώ νιώθω πολύ μονή ξέροντας πως ο,τι γράφω μένει καταχωνιάσμενο στο συρτάρι μου. Ας δώσουμε λίγη συντρόφια στα κρυμμένα μας διηγήματα και σε εμάς τους ίδιους . Σκέφτομαι κάθε μήνα να αναβαίνει το καλύτερο διήγημα (ψηφισμένο από εσάς σύμφωνα με τα σχόλια σας ) σε διαφορετικό χώρο του blog . Πείτε μου την γνώμη σας αν συμφωνείτε