ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

Στεκόταν σιωπηλός, παγωμένος σαν ένα άψυχο άγαλμα, κρατώντας σφιχτά εκείνο το μικρό κόκκινο τετραδιάκι της. Το ποτάμι λίγο πιο κάτω ήταν ήρεμο και το κελάρυσμα του απαλό. Ο ήλιος έδυε εκείνη την ώρα και ο ουρανός είχε γεμίσει με αυτές τις μαγευτικές αποχρώσεις του κόκκινου και του μωβ. Όλα ήταν τόσο γαλήνια! Εκείνος όμως έκρυβε μέσα του μια καταιγίδα , έτοιμη να ξεσπάσει από στιγμή σε στιγμή . Ανάμεικτα συναισθήματα τον κυρίευαν. Όμως η  επιθυμία του να διαβάσει το τετραδιάκι της ήταν τόσο έντονη, που δεν έχασε καιρό μπήκε βιαστικά στο αμάξι του, ήξερε πως δεν είχε πολύ χρόνο, έπρεπε να προλάβει! Έφτασε στο σπίτι του, χωρίς να χάνει άλλον χρόνο κάθισε και προσπάθησε να ανοίξει το τετράδιο. Τα χέρια του έτρεμαν σαν τρέλα, οι χτύποι της καρδίας του ακουγόντουσαν  τόσο γρήγοροι, έντονοι. Μέσα από αυτό το τετράδιο την είχε μαζί του. Εκεί μέσα υπήρχαν όλες οι σκέψεις της, όλα τα συναισθήματα που ένιωθε, όλη η ζωή της. Πήρε δύο βαθιές ανάσες και ξεκίνησε… «Αγαπητό ημερολόγιο, Σήμερα έκλει

Αυτό το blog  δημιουργήθηκε για την ανάρτηση διηγημάτων που δεν έχουν την ευκαιρία να δημοσιευτούν και να διαβαστούν από πολύ κόσμο. Μέσα από αυτό θα μπορέσετε να δείτε το διήγημα σας δημοσιευμένο. Θα μπορέσετε να ανταλλάξετε ιδέες . Να σας πω την αλήθεια , εγώ νιώθω πολύ μονή ξέροντας πως ο,τι γράφω μένει καταχωνιάσμενο στο συρτάρι μου. Ας δώσουμε λίγη συντρόφια στα κρυμμένα μας διηγήματα και σε εμάς τους ίδιους . Σκέφτομαι κάθε μήνα να αναβαίνει το καλύτερο διήγημα (ψηφισμένο από εσάς σύμφωνα με τα σχόλια σας ) σε διαφορετικό χώρο του blog . Πείτε μου την γνώμη σας αν συμφωνείτε